Wielkopolska stodoła

W bezpośredniej bliskości obszaru Natura 2000, pośród rozproszonej, wiejskiej zabudowy powstał dom mieszkalny, który na jasne polecenie inwestorów miał do złudzenia przypominać zaadaptowaną na cele mieszkalne, starą stodołę. Ostateczny efekt prac projektantów, wykonawców i zaangażowania właścicieli w całości spełnia pierwotne założenia – mało kto z odwiedzających jest skłonny uwierzyć, że nie jest to adaptacja dawnej zabudowy.
Formę budynku stanowią dwie przesunięte wobec siebie, prawie bliźniacze w proporcjach bryły. Podział widoczny na zewnątrz jest uwidoczniony w środku poprzez zróżnicowanie funkcji głównych brył na mieszkalną i gospodarczą. Pomiędzy nimi znajduje się duża, wysoka, przeszklona sień, która pełni rolę pokoju do przyjęć. Zmieści się tam stół na 24 osoby, jest miejsce na pokaźnych rozmiarów palenisko ukryte w ceglanej wnęce.
Dbałość o detale wyraża się nie tylko w proporcjach bryły, elewacji czy okien, ale także w doborze materiałów i opracowaniu detalu architektonicznego.
Cegła elewacyjna pochodzi z lokalnej manufaktury, bruk bazaltowy z polskiego kamieniołomu. Blacha cortenowska na południowo-zachodniej elewacji jest jedynym elementem przełamującym estetykę wzorców czerpanych z historycznych form wielkopolskiego budownictwa ceglanego, jej rdzawe odcienie dobrze współgrają z naturalną czerwienią cegły i antracytem aluminiowej ślusarki okiennej.
Dom, wraz z częścią gospodarczą ma około 600 m2 powierzchni użytkowej i pomieszczenia przeznaczone dla ugoszczenia dużej rodziny właścicieli nieruchomości.
Za projekt odpowiada pracownia TXMA arch.Tomasza Mielczyńskiego.